شنبه, ۲ اسفند ۱۳۹۳، ۰۶:۵۰ ب.ظ مهدی حیدری
لیزر الکترون آزاد

لیزر الکترون آزاد

لیزرها اکثراً براساس مفهوم وارون سازی جمععیت بین ترازهای انرژی حالت‌های مقید جدا از هم مواد بوده‌اند یعنی الکترون‌ها یا به اتم و ملکول متصل بوده‌اند ویا الکترون‌ها در طول چندین اتم در حرکت بوده‌اند.( مثل لیزر dye) ویا الکترون قادر است که در تمام بلور ازادنه حرکت کند( مثل لیزرهای نیم رسانا). حالا یکی از جالب ترین و جدیدترین لیزرها را توضیح می‌دهیم که الکترون‌ها نسبت به این موارد مذکور ازادی حرکت شان باز هم بیشتر است. اساس لیزر الکترون ازاد نوسان الکترون در یک خلاء که از هر محیط بهره مادی تهی است. اساس لیزر باریکه الکترونی با سرعت نزدیک به سرعت نور از میدان مغناطیسی متناوبی که به ان جنباننده می گویند عبور می‌کند. سرعت نسبیتی الکترون‌ها , برای انتقال از بسامد پایینی که دستکاه مختصات سوار بر الکترون مشاهده می‌شود، باعث نوسان بسامدی می‌شود.

بسامد تابش توسط انرژی جنبشی الکترون‌ها و همچنین دوره ساختار میدان مغناطیسی تناوبی تعیین می‌شود. اینه‌های لیزری در دو انتهای مخالف ساختار مغناطیسی و عمود بر جهت الکترون‌ها به منظور ارسال یک بخش از انرژی تشعشع شده به عقب این ساختار مغناطیسی قرار داده می‌شود، بنابراین یک الگوی تشعشعی از موج ایستاده بین اینه‌ها ایجاد می‌گردد. فرایند القایی ، از بر همنکنش لیزر الکترون‌های نسبیتی (که از ساختار مغناطیسی عبور می‌کنند) بدست می اید. . توصیف دقیق لیزر الکترون آزاد نیازمند بکارگیری نظریه نسبیت است،ولی بعضی مفاهیم اصلی را بدون آن نیز می توان درک کرد. می دانیم که الکترون شتابدار تابش می‌کند و نیز با تابش ناشی از یک انتن که در آن بارها در طول مسیری ثابت به جلو و عقب نوسان می‌کنند آشنا هستیم.

ادامه مطلب...
۰۲ اسفند ۹۳ ، ۱۸:۵۰ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدی حیدری

کوانتیزه کردن

در فیزیک کوانتیزه‌کردن (به انگلیسی: quantization) روند گذار از درک کلاسیک از پدیده‌های فیزیکی به درک جدیدتر شناخته شده به عنوان مکانیک کوانتوم است. این روش برای ساختار نظریه میدان‌های کوانتومی بر مبنای تئوری میدان (فیزیک) است. در کل این روش برای ساخت مکانیک کوانتوم بر مبنای مکانیک کلاسیک بود. کوانتیزه‌کردن میدانی فرایند کوانتیزه‌کردن میدان الکترومغناطیسی است که در این فرایند فوتون‌ها کوانتم میدانی هستند. این فرایند مبنای تئوری‌هایی چون فیزیک ذرات، فیزیک هسته‌ای، فیزیک ماده چگال و نورشناخت کوانتومی است. کوانتیزه‌کردن میدان کلاسیک را به حالت کوانتومی تبدیل می‌کند که در آن حالت خلاء کم ترین حالت انرژی است. از بارز ترین نیازها برای انجام روند کوانتیزه‌کردن استفاده از بازبه‌هنجارسازی است. یکی از نخستین روش‌ها که برای کوانتیزه‌کردن استفاده گشت، کوانتیزه‌کردن کانونیک بود گرچه روش‌های دیگری وجود دارند که در بیشتر شرایط برای محاسبهٔ دامنه‌های کوانتومی بیشتری مورد استفاده واقع می‌شوند.

کوانتیزه‌کردن کانونیک

کوانتیزه کردن کانونیک (به انگلیسی: Canonical quantization) در فیزیک یک رویه برای اندازه‌گیری یک نظریه کلاسیک است که سهمی در ساختار رسمی، مانند تناسب نظریه کلاسیک دارد. به طور تاریخی کوانتیزیشن کانونیک روش هایزنبرگ برای بدست آوردن مکانیک کوانتم نبودبلکه دیراک آن را در تز دکترای خود در سال۱۹۲۶ با عنوان روش کلاسیک برای کوانتیزه کردن معرفی کرد وبه شرح آن در متن کلاسیک خود پرداخت. کلمه کانونیک از نزدیک بودن هامیلتونی به مکانیک کلاسیک به وجود آمده که در آن حرکت‌های سیستم به وسیلهٔ براکت‌های پواسون کانونیک، ساختاری که فقط در کوانتیزه کردن کانونیک حفظ می‌شود، ایجاد می‌گردد. این روش توسط دیراک در ساختار الکترو دینامیک کوانتمی بیشتر به معنی نظریه میدان کوانتمی استفاده می‌شد. در نظریه میدان، این روش همچنین کوانتیزه ثانویه نامیده می‌شودکه در مقابل کوانتیزه اولیه نیمه کلاسیک برای ذرات واحد است.

دیگر روش‌های کوانتیزه کردن

  • کوانتیزه کردن ویگنر-وایل (به انگلیسی: Wigner–Weyl transform)
  • کوانتیزه کردن هندسی (به انگلیسی: Geometric quantization) که با استفاده از ریاضیات و بر مبنای درک کلاسیک انجام می‌شود.
  • کوانتیزه کردن حلقه‌ای (به انگلیسی: Loop quantization)
  • کوانتیزه کردن دگرشکلی (به انگلیسی: Deformation quantization)
  • کوانتیزه کردن جدایی ناپذیر (به انگلیسی: Path integral quantization)
  • کوانتیزه کردن مکانیک آماری کوانتومی (به انگلیسی: Quantum statistical mechanics approach)
  • کوانتیزه کردن مکانیک تغییری شوازینگر (به انگلیسی: Schwinger's variational approa  )
۰۲ اسفند ۹۳ ، ۱۸:۴۱ ۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدی حیدری
شنبه, ۲ اسفند ۱۳۹۳، ۰۶:۲۴ ب.ظ مهدی حیدری
کروشه پواسون

کروشه پواسون

در ریاضیات و مکانیک کلاسیک کروشهٔ پواسون (Poisson bracket) عمل‌گری عمده در مکانیک هامیلتونی است. کروشه پواسون همچنین ارتباط مستقیمی بین مکانیک کوانتم و مکانیک کلاسیک برقرار می کنند.

مختصات استاندارد

در مختصات ذاتی (q_i,p_j) \! برروی فضای فاز، اجراء عمل دوتایی کروشهٔ پواسون، در مورد دو تابع مفروض f(p_i,q_i,t) \! و g(p_i,q_i,t) \! در فضای فاز و زمان، فرم زیر را به‌خود می‌گیرد:


\{f,g\} = \sum_{i=1}^{N} \left[ 
\frac{\partial f}{\partial q_{i}} \frac{\partial g}{\partial p_{i}} -
\frac{\partial f}{\partial p_{i}} \frac{\partial g}{\partial q_{i}}
\right]

معادلات حرکت هامیلتون

معادلات ژاکوبی-هامیلتون را می‌توان بر حسب کروشهٔ پواسون به‌صورت معادل زیر هم بیان کرد. این موضوع را می‌شود به طور مستقیم در یک دستگاه مختصات عادی نشان داد. فرض می‌کنید f(p,q,t) \! تابعی است بر روی یک خمینه. آنگاه داریم:


\frac {\mathrm{d}}{\mathrm{d}t} f(p,q,t) = \frac{\partial f}{\partial t} +
\frac {\partial f}{\partial p} \frac {\mathrm{d}p}{\mathrm{d}t} + 
\frac {\partial f}{\partial q} \frac {\mathrm{d}q}{\mathrm{d}t}

 

ادامه مطلب...
۰۲ اسفند ۹۳ ، ۱۸:۲۴ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدی حیدری
پنجشنبه, ۳۰ بهمن ۱۳۹۳، ۱۰:۴۶ ق.ظ مهدی حیدری
پدیدة کامپتون

پدیدة کامپتون

پدیدة کامپتون
پدیدة کامپتون

 

نویسنده: محمدرضا عظیمی


 

یکی از بهترین آزمایشاتی که به وسیله آن می توان خاصیت ذره ای نور را مشاهده کرد و دریافت، اثر کامپتون است. این پدیده را که نمی توان آنرا در پرتو فیزیک کلاسیک توجیه کرد آرتور هالی کامپتون در سال 1922 کشف کرده است. وی طی آزمایشی نشان داد که با تابیدن نور با بسامد (رنگ) مشخص بر سطح فلزی براق، الکترون ها و فوتون ها به صورت ذره ای با یکدیگر برخورد می کنند.
با ابعادی ریزتر به این اثر نگاه می کنیم: در هنگام تابش یک فوتون ب

ادامه مطلب...
۳۰ بهمن ۹۳ ، ۱۰:۴۶ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدی حیدری
سه شنبه, ۲۸ بهمن ۱۳۹۳، ۰۴:۲۱ ب.ظ مهدی حیدری
کشف سیاره ای فرا خورشیدی با بیشترین احتمال حیات

کشف سیاره ای فرا خورشیدی با بیشترین احتمال حیات

دانشمندان با استفاده از داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر، برای نخستین بار، یک سیاره فراخورشیدی به اندازه زمین را در ناحیه زیست‌پذیر ستاره میزبانش کشف کرده‌اند.

کشف سیاره ای فرا خورشیدی با بیشترین احتمال حیات

سیاره جدید که با نام Kepler-186f غسل تعمید داده شده، حول یک ستاره کوتوله قرمزرنگ در فاصله ۴۹۰ سال نوری از زمین می‌چرخد. این جرم کیهانی در صورت فلکی ماکیان قرار دارد و اندازه آن فقط ۱۰ درصد بزرگ‌تر از زمین گزارش شده است. سیاره جدید می‌تواند دارای آب مایع باشد که برای وجود حیات ضروری است.

این نخستین سیاره به اندازه زمین است که در یک ناحیه زیست‌پذیر حول ستاره دیگری شناسایی شده است.

این جرم آسمانی نخستین سیاره زمین‌مانندی نیست که کشف شده و همچنین اولین سیاره‌ای نیست که در منطقه زیست‌پذیر (ناحیه‌ای حول یک ستاره که دمای یک سیاره در آن در طیفی است که آب مایع می‌تواند در آن وجود داشته باشد) واقع شده است؛ با این حال، سیاره‌های زمین‌مانندی که تاکنون در چنین ناحیه‌ای کشف شده‌اند، بسیار بزرگ‌تر از زمین هستند و به طور مثال، سیاره Kepler-62f پیشین که بیشترین شباهت را به زمین داشت، حدود ۴۰ درصد از زمین بزرگ‌تر است.

این در حالی است که سیاره جدید فقط ۱٫۱۱ برابر اندازه زمین است و سال آن ۱۳۰ روزه اعلام شده است. این سیاره در ناحیه زیست‌پذیر ستاره کوتوله Kepler-186 واقع شده و اندازه ستاره میزبان نصف اندازه خورشید است.

بر اساس اطلاعات تیم علمی ناسا، سیاره Kepler-186f فقط یک سوم انرژی خود را از ستاره مزبور دریافت می‌کند و شفافیت ظهر آن به اندازه روشنایی یک ساعت پیش از غروب آفتاب زمین است. گرچه اندازه این سیاره بر دانشمندان روشن است، اما ترکیب آن هنوز یک معماست و ناسا مدعی است که بر اساس تحقیقات پیشین، سیاره‌ای به اندازه Kepler-186f باید صخره‌ای باشد.

هنوز درباره وجود واقعی حیات یا حتی آب در این سیاره اطلاعی در دست نیست.

سیاره جدید یکی از هزار سیاره‌ای است که توسط کاوشگر بدون سرنشین کپلر کشف شده و جزئیات آن در مجله Science  منتشر شده است.

منبع: انجمن نجوم آماتوری ایران

۲۸ بهمن ۹۳ ، ۱۶:۲۱ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدی حیدری
سه شنبه, ۲۸ بهمن ۱۳۹۳، ۰۴:۱۷ ب.ظ مهدی حیدری
سن ماه مشخص شد؛ ۴.۵۱ میلیارد سال

سن ماه مشخص شد؛ ۴.۵۱ میلیارد سال

مطالعات صورت گرفته توسط گروهی از اخترشناسان بین‌المللی نشان می‌دهد، عمر قمر زمین ۴.۵۱ میلیارد سال است.                                                     

مطالعات صورت گرفته توسط گروهی از اخترشناسان بین‌المللی نشان می‌دهد، عمر قمر زمین ۴.۵۱ میلیارد سال میباشد.

پس از شکل‌گیری منظومه شمسی در ۴.۶ میلیارد سال قبل و در اثر برخورد یک سیاره در ابعاد مشتری به نام Theia با زمین، ماه ایجاد شد؛ در اثر این برخورد، بخش اعظمی از زمین ذوب شد و حدود ۴۰ درصد ماه نیز از بقایای این برخورد شکل گرفت.

برخی محققان معتقدند که این برخورد و شکل‌گیری ماه ۳۰ یا ۱۰۰ میلیون سال بعد از شکل‌گیری منظومه شمسی روی داده است.

بر اساس نظریه جدید، زمین در مراحل شکل‌گیری خود شاهد چندین برخورد عظیم بوده که آخرین برخورد به شکل‌گیری ماه منجر شد.

محققان در خصوص متفاوت بودن ساختار شیمیایی سیاره Theia از زمین تردید دارند؛ در همین حال مطالعات اخیر نشان می‌دهد که زمین و ماه از لحاظ نسخه‌هایی از عناصر موسوم به ایزوتوپ‌ها تقریبا یکسان هستند.

در جدیدترین مطالعه، گروهی از اخترشناسان از کشورهای آمریکا، فرانسه و آلمان اقدام به اندازه‌گیری بخش‌های داخلی زمین به همراه ۲۵۹ مرحله شبیه‌سازی رایانه‌ای از مراحل رشد و تکامل سیارات سنگی عطارد، ناهید، زمین و مریخ کردند.

به گفته «ست جاکوبسن» نویسنده ارشد این مطالعه و از محققان رصدخانه Côte d’Azur در نیس فرانسه، نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که در سطح اتمی، زمین و ماه ساختار مشابهی دارند و این اطلاعات جدید، نظریه برخورد بزرگ برای شکل‌گیری ماه را به چالش می‌کشد.

محققان در مطالعات خود موفق به کشف ارتباط بین برخورد سیاره Theia با زمین و حجم مواد افزوده شده به زمین پس از این برخورد شدند.

شکل‌گیری ماه

با تجزیه و تحلیل اطلاعات در خصوص شکل‌گیری سیارات سنگی عطارد، ناهید، زمین و مریخ مشخص شد، اگر برخورد سیاره Theia با زمین کمی پس از شکل‌گیری منظومه شمسی روی داده باشد، مواد (اضافی ناشی از برخورد) بر روی زمین زیاد بوده و اگر این برخورد دیرتر روی داده باشد، مقدار مواد کمتر می‌شود.

عناصر آهن دوست (iron-loving) مانند ایریدیم و پلاتین تمایل زیادی برای حرکت به سمت هسته زمین دارند؛ پس از هر برخورد عظیم یک سیاره با زمین، این عناصر از گوشته زمین جدا شده و به همراه مواد سنگین و غنی از آهن به مرکز زمین نفوذ می‌کردند.

پس از آخرین برخورد که منجر به شکل‌گیری ماه شد، گوشته زمین باید فاقد ایریدیم و پلاتین باشد، اما هنوز مقادیر کمی از این عناصر روی گوشته دیده می‌شوند.

بر این اساس محققان تعیین کردند که برخورد شکل‌دهنده ماه حدود ۹۵ میلیون سال – با عدم قطعیت ۳۲ میلیون سال – پس از شکل‌گیری منظومه شمسی اتفاق افتاده و در حال حاضر ۴.۵۱ میلیارد سال از عمر ماه می‌گذرد.

کشف جدید در خصوص منشأ ماه به حل رمز و راز علت یکسان بودن تقریبی ترکیبات زمین و ماه کمک خواهد کرد.

نتایج این مطالعه در مجله Nature منتشر شده است.

منبع: خبرآنلاین

۲۸ بهمن ۹۳ ، ۱۶:۱۷ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدی حیدری
سه شنبه, ۲۸ بهمن ۱۳۹۳، ۰۴:۱۰ ب.ظ مهدی حیدری
اگر هسته یک راکتور هسته‌ای ذوب شود، چه اتفاقی می‌افتد؟

اگر هسته یک راکتور هسته‌ای ذوب شود، چه اتفاقی می‌افتد؟

 
 

راکتورهای هسته‌ای نیروگاه فوکوشیما دایچی در ژاپن، در وضعیت بحرانی به سر می‌برند، ولی هنوز به حالت ذوب کامل نرسیده‌اند. اما ذوب کامل به چه معناست و عواقب آن چه تفاوتی با چرنوبیل خواهد داشت؟

راکتورهای هسته‌ای نیروگاه فوکوشیما دایچی در ژاپن، در وضعیت بحرانی به سر می‌برند، ولی هنوز به حالت ذوب کامل نرسیده‌اند. ساینتیفیک امریکن در مقاله‌ای توضیح داده که ذوب کامل راکتور به چه معناست و وضعیت کنونی این نیروگاه با سوانح هسته‌ای پیشین چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی دارد.

  یک راکتور هسته‌ای چگونه کار می‌کند؟

ادامه مطلب...
۲۸ بهمن ۹۳ ، ۱۶:۱۰ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدی حیدری

کوانتوم چیست؟(درهفت گام)

نیلز بور (1962-1885)، از بنیانگذاران فیزیک کوانتوم، در مورد چیزی که بنیان گذارده است، جمله ای دارد به این مضمون که اگر کسی بگوید فیزیک کوانتوم را فهمیده، پس چیزی نفهمیده است. من هم در اینجا می خواهم چیزی را برایتان توضیح دهم که قرار است نفهمید! 


گام اول: تقسیم ماده 

بیایید از یک رشته‌ی دراز ماکارونیِ پخته شروع کنیم. اگر این رشته‌ی ماکارونی را نصف کنیم، بعد نصف آن را هم نصف کنیم، بعد نصفِ نصف آن را هم نصف کنیم و... شاید آخر سر به چیزی برسیم ــ البته اگر چیزی بماند! ــ که به آن مولکولِ ماکارونی می‌توان گفت؛ یعنی کوچکترین جزئی که هنوز ماکارونی است. حال اگر تقسیم کردن را باز هم ادامه بدهیم، حاصل کار خواص ماکارونی را نخواهد داشت، بلکه ممکن است در اثر ادامه‌ی تقسیم، به مولکول‌های کربن یا هیدروژن یا... بربخوریم. این وسط، چیزی که به درد ما می خورد ــ یعنی به دردِ نفهمیدنِ کوانتوم! ــ این است که دست آخر، به اجزای گسسته ای به نام مولکول یا اتم می رسیم. 

این پرسش از ساختار ماده که «آجرک ساختمانی ماده چیست؟»، پرسشی قدیمی و البته بنیادی است. ما به آن، به کمک فیزیک کلاسیک، چنین پاسخ گفته ایم: ساختار ماده، ذره ای و گسسته است؛ این یعنی نظریه‌ی مولکولی. 


گام دوم: تقسیم انرژی

بیایید ایده‌ی تقیسم کردن را در مورد چیزهای عجیب تری به کار ببریم، یا فکر کنیم که می توان به کار برد یا نه. مثلاً در مورد صدا. البته منظورم این نیست که داخل یک قوطی جیغ بکشیم و در آن را ببندیم و سعی کنیم جیغ خود را نصف ـ نصف بیرون بدهیم. صوت یک موج مکانیکی است که می تواند در جامدات، مایعات و گازها منتشر شود. چشمه های صوت معمولاً سیستم های مرتعش هستند. ساده ترین این سیستم ها، تار مرتعش است ــ که در حنجره‌ی انسان هم از آن استفاده شده است. به‌راحتی(!) و بر اساس مکانیک کلاسیک می توان نشان داد که بسیاری از کمّیت های مربوط به یک تار کشیده‌ی مرتعش، از جمله فرکانس، انرژی، توان و... گسسته (کوانتیده) هستند. گسسته بودن در مکانیک موجی پدیده ای آشنا و طبیعی است (برای مطالعه‌ی بیشتر می توانید به فصل‌های 19 و 20 «فیزیک هالیدی» مراجعه کنید). امواج صوتی هم مثال دیگری از کمّیت های گسسته (کوانتیده) در فیزیک کلاسیک هستند. مفهوم موج در مکانیک کوانتومی و فیزیک مدرن جایگاه بسیار ویژه و مهمی دارد که جلوتر به آن می رسیم و یکی از مفاهیم کلیدی در مکانیک کوانتوم است. 
 

پس گسسته بودن یک مفهوم کوانتومی نیست. این تصور که فیزیک کوانتومی مساوی است با گسسته شدن کمّیت های فیزیکی، همه‌ی مفهوم کوانتوم را در بر ندارد؛ کمّیت های گسسته در فیزیک کلاسیک هم وجود دارند. بنابراین، هنوز با ایده‌ی تقسیم کردن و سعی برای تقسیم کردن چیزها می‌توانیم لذت ببریم! 

ادامه مطلب...
۱۶ بهمن ۹۳ ، ۱۱:۵۵ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدی حیدری
سه شنبه, ۱۴ بهمن ۱۳۹۳، ۰۷:۲۰ ب.ظ مهدی حیدری
زنگ تفریح (قانون پایستگی دانشجو )

زنگ تفریح (قانون پایستگی دانشجو )

دانشجو نه استخدام می شود و نه فارغ التحصیل بلکه از دانشگاهی به دانشگاه دیگر انتقال می یابد.

۱۴ بهمن ۹۳ ، ۱۹:۲۰ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدی حیدری

اوربیتال اتمی

اوربیتال اتمی تابع ریاضی است که رفتار موجی مانند یک الکترون و یا یک جفت الکترون در اتم را توضیح می‌دهد. این تابع را می‌توان به منظور محاسبهٔ احتمال حضور الکترون در یک اتم در مناطق خاصی در اطراف هسته مورد استفاده قرار داد. از عملکرد این تابع می‌تواند در ترسیم نمودار سه بعدی از احتمال حضور الکترون در یک مکان استفاده کرد که این منطقهٔ فیزیکی با احتمال زیاد تعیین می‌شود. به طور خاص، اوربیتالهای اتمی ممکن در ویژه حالتی از یک تک الکترون که در مجموعه‌ای از الکترونها در اطراف اتم منفرد قرار دارند با تابع اوربیتال توضیح داد.
اوربیتال اتمی را که در آن الکترون به عنوان ذرات جامد است، هرگز نمی‌توان با سیارهٔ که بصورت بیضوی به دور خورشید می‌گردد توضیح داد.

 

روش چینش الکترون در اوربیتال‌های یک اتم

با یک مقایسه دقیق ممکن است چنین به نظر برسد که الکترونی که درجو اطراف هسته قرار دارد مانند جو یک سیاره‌است. اوربیتال اتمی نحوه شکل گیری این جو را فقط به یک الکترون منفرد در یک اتم را توضیح می‌دهد. وقتی که الکترون‌های بیشتری به اتم منفرد اضافه می‌شود این الکترون‌ها تمایل دارند بطور مساوی در حجم فضای اطراف هسته قرار بگیرند (که گاهی به این ابر الکترونی) گفته می‌شود.)این منطقه معمولاً کروی شکل است.
این ایده که الکترون ممکن است در اطراف هسته با یک خاصیت چرخشی که به آن تکانهٔ زاویه‌ای می‌گویند می‌گردد، در سال ۱۹۱۳ توسط نیلز بور استدلال شد. و یک فیزیکدان ژاپنی به نام هانتارو ناگااٌکا(Hantaro Nagaoka) در اوایل سال ۱۹۰۴ فرضیه مبتنی به رفتارهای الکترونیکی به این مورد را منتشر کرد.. با این حال تا سال ۱۹۲۶ معادله شرودینگر برای حل حرکت موجی الکترون در اتم برای توابع اوربیتال جدید آماده نبود..
با توجه به تفاوت مدارمکانیک کلاسیک از واژه «مدار» برای الکترون در اتم، برای اولین بارشیمیدانی بنام رابرت میلیکان در سال ۱۹۳۲ اصطلاح اوربیتال را ابداع و جایگزین آن کرد.. اوربیتال اتمی، معمولاً به عنوان توصیف هیدروژنگونه (به معنی یک الکترون) برای تابع موج در فضا است، اعداد کوانتومی که بصورت l,nوm دسته بندی می‌شوند به ترتیب متناظر هستند با انرژی جفت الکترون ، تکانه زاویه‌ای و تکانه زاویه‌ای مسیر (بردار اقلیدسی تکانه زاویه‌ای). هر اوربیتال (توسط یک مجموعه از اعداد کوانتومی متفاوت تعریف می‌شود) که دارای حداکثر دو الکترون است، از نامهای کلاسیک در آرایش الکترونی نشان داده شده در تصویر سمت چپ نیزاستفاده شده‌است. نامهای اوربیتال کلاسیک که با (s، p، d، f) نشان داده می‌شوند از ویژگی‌های خطوط طیفی آنها مشتق شده‌است. در واقع این نام‌ها را در تحلیل طیف گسیلی خطی فلزات قلیایی وضع کردند که f,d,p,s به ترتیب برگرفته از واژه‌های انگلیسی fundamental,diffuse,principal,sharp می‌باشند..
از حدود سال ۱۹۲۰، یا حتی قبل از ظهور مکانیک کوانتومی مدرن، اصل آفبا (اصل ساخت و ساز) است که در آن اتم‌ها متشکل از جفت الکترون‌های هستند، که از تکرار یک الگوی ساده و منظم که با افزایش اعداد فرد (.. ۱، ۳، ۵، ۷) است پیروی می‌کنند، توسط نیلز بور و دیگران که برای پی بردن به وجود چیزی شبیه به اوربیتال اتمی، در داخل تعدادی از ساختار الکترونی اتم‌های پیچیده مورد استفاده قرار گرفته بود. در ریاضیات فیزیک اتمی، برای ساده کردن تابع موج الکترون در سیستم‌های پیچیده اغلب مناسب از ترکیبات ساده تر اوربیتال اتمی استفاده شود. اگرچه هر الکترون را نمی‌توان در یک اتم چند الکترونی که یکی را از یک یا دوالکترون ازاوربیتال اتمی در یک تصویر خیالی محدود کرد، هنوز هم تابع موج الکترون ممکن است ترکیباتی از اوربیتال اتمی را دربر داشته باشد؛ مثل اینکه، در بعضی مواقع ابر الکترونی یک اتم چند الکترونی هنوز هم با اوربیتال اتمی متشکل از تنها یک یا دو الکترون باشد.

۱۴ بهمن ۹۳ ، ۱۵:۳۶ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدی حیدری